Κατηγορία ΠΙΝΑΚΕΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ

Ο Ιβάν Μπιλιμπίν μπόρεσε να μετατρέψει τις εικονογραφήσεις βιβλίων σε πραγματική τέχνη, η επιβεβαίωση της οποίας ήταν ένα από τα έργα του. Ένας πίνακας που ονομάζεται "Γιορτή στον Πρίγκιπα Gwidon" είναι γνωστός σε όλους από την παιδική ηλικία. Γνωρίζοντας το έργο του Alexander Sergeyevich Pushkin, τα νεαρά περίεργα μυαλά είχαν την ευκαιρία να πλησιάσουν το έργο ενός άλλου λαμπρού δασκάλου.

Το "Πορτρέτο του Pavlov" έχει δύο εκδόσεις. Το πρώτο από αυτά δημοσιεύθηκε το 1930, το δεύτερο (το οποίο θα συζητηθεί) το 1935. Η δεύτερη έκδοση έλαβε τη μεγαλύτερη αναγνώριση, ως αποτέλεσμα της οποίας στάλθηκε στη γκαλερί Tretyakov. Ο Nesterov ζωγράφισε φωτογραφίες σε διάφορα θέματα. Αλλά έδωσε μεγάλη προσοχή στη θρησκεία.

Τα πορτρέτα είναι διαφορετικά, είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικά με κυβιστές που επιδιώκουν να εκφραστούν πληρέστερα, δίνοντας προσοχή στην εξωτερική μορφή, αυθαίρετα προσαρμόζοντάς το στο περιεχόμενο. Η αυτοπροσωπογραφία του Konchalovsky δεν μοιάζει με αυτά - είναι αρκετά απλή και μέτρια με τον δικό της τρόπο. Δεν υπάρχουν επιπλέον γωνίες, πράσινες μύτες και αδιανόητες στροφές.

Ο Kiprensky ζωγράφισε αυτό το πορτρέτο αρκετά γρήγορα. Αυτή τη στιγμή, ο Ζούκοφσκι ήταν έτοιμος να φύγει για την ηλιόλουστη Ιταλία. Οι ερευνητές λένε ότι αυτή η εικόνα δεν ολοκληρώθηκε. Ο πελάτης ζήτησε συγκεκριμένα να μην τελειώσει το αριστερό χέρι. Αυτό έγινε για να μεταδώσει έμπνευση και δημιουργική ώθηση.

Η εικόνα απεικονίζει το φαινόμενο ενός θαύματος. Όταν οι πρώτοι Χριστιανοί διέδωσαν την πίστη τους σε όλο τον κόσμο, συνέβη συχνά ότι οι Εθνικοί δεν ήθελαν να τους ακούσουν. Έτσι ένας από τους νέους αποστόλους έπεσε στα χέρια ενός σκληρού βασιλιά, που τον γέλασε και τον καταδίκασε σε ένα τέταρτο. Ωστόσο, όταν ανέλαβαν την εκτέλεση της ποινής, αποδείχθηκε ότι το σώμα του νεαρού έγινε άτρωτο στους άξονες και οι εκτελεστές πίστευαν στο φόβο.

Ο Orest Adamovich Kiprensky ζωγράφισε ένα πορτρέτο του Davydov το 1809, όταν μόλις είχε ξεκινήσει ο πόλεμος με τον Ναπολέοντα. Αυτή η εικόνα είναι μια αντανάκλαση της ποιητικής λατρείας του γενναίου και ισχυρού ήρωα που ήταν εκείνη την εποχή κυρίαρχος, έτοιμος να δώσει την ψυχή του για την πατρίδα του. Το πορτρέτο συνδέεται με τον Denis Davydov λόγω της φήμης του, αν και προκύπτει από την υπογραφή ότι πρόκειται για Ev.

Αυτή η τοιχογραφία θεωρείται η καλύτερη. Μερικές φορές ονομάζεται «Υποβολή». Ο Masaccio πήρε αυτό το επεισόδιο από το Ευαγγέλιο. Ο Χριστός ταξίδεψε με τους αποστόλους του σε διάφορες πόλεις. Μια μέρα έρχονται στο Caperanum. Πριν από την είσοδο, έπρεπε να πληρώσει μόνο ένα statir. Αλλά όσοι ήρθαν δεν είχαν καθόλου χρήματα. Ο Χριστός έδωσε την παραγγελία στον Πέτρο.

Βλέπουμε έναν μεγάλο καμβά. Ο καλλιτέχνης κατάφερε να απεικονίσει τη σύγχρονη αγροτική Ρωσία. Αναδύεται, σαν από μια θαυμάσια ομίχλη. Είναι απλώς αδύνατο να συλλάβει ολόκληρη τη γη, είναι τόσο τεράστια. Ο καλλιτέχνης κοιτάζει τα χωράφια, τους λόφους, τα ποτάμια και τους μπάτσους από μεγάλο ύψος, φαίνεται ότι πετά στα ύψη με τα πουλιά.

Ο Bosch είναι ένας από τους δασκάλους της Βόρειας Αναγέννησης, του οποίου το στυλ είναι ακόμα δύσκολο για τους ειδικούς. Λένε ότι ήταν τρελός ή σεχταριστής. Αυτό με τους πίνακες του περιέγραψε τη μαύρη μαγεία, την οποία ασχολήθηκε ή την οποία είχε δει. Ή ότι ήταν σουρεαλιστής, ρίχνοντας εικόνες στον καμβά απευθείας από το υποσυνείδητο - συχνά το όνομά του εμφανίζεται με το όνομα του Σαλβαδόρ Ντάλι.

Ο πίνακας δημιουργήθηκε στα χρόνια 1509 - 1511. Ο Ραφαέλ αφιέρωσε την τοιχογραφία του στο θέμα της ποίησης, η οποία δεν έχει ξεθωριάσει ποτέ. Στο κέντρο βλέπουμε τον περίφημο Παρνασσό. Ο Απόλλων παίζει το φλάουτο. Περιβαλλόταν από μούσες. Κάθε ένα από αυτά έχει στα χέρια του το αντικείμενο με το οποίο απεικονίζεται συνήθως. Όλοι οι συγγραφείς και ποιητές διαφορετικών εποχών συγκεντρώθηκαν εδώ.

Η avant-garde καλλιτέχνης Natalya Sergeevna Goncharova, η οποία εργάστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα, στα έργα της δεν περιοριζόταν σε ένα στυλ. Ενδιαφερόταν για τάσεις όπως ο φουτουρισμός και ο κυβισμός. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς της έγινε στο ύφος του νεο-πριμιτιβισμού. Η καλλιτέχνης εμπνεύστηκε από λαϊκή τέχνη, ιδιαίτερα από δημοφιλείς εκτυπώσεις, ρωσική εικονογραφία, καθώς και από εικόνες ειδωλολατρικών θεών.

Ο Μιχαήλ Άγγελος είναι ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους της Αναγέννησης. Ο γλύπτης, πρώτα απ 'όλα, ζωγράφισε, έγραψε ποίηση, ήταν διάσημος στοχαστής της εποχής του. Μιλώντας για τους προγόνους του, αναφέρουν τον Mesir Simone, τον Count di Canossa, αλλά δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για αυτή την καταγωγή και τώρα φαίνεται αμφίβολο.

Ο Nesterov είναι Ρώσος καλλιτέχνης Wanderer, από αυτούς που, προβλέποντας τη δυσαρέσκεια που δημιουργεί στη χώρα και το ψήφισμά του (όπως μια καταιγίδα επιλύεται με βροντή, έτσι ο θυμός των ανθρώπων πρέπει να εκφυλιστεί σε μια επανάσταση) ζωγραφισμένες προειδοποιήσεις, γεμάτες κρυφές εικόνες. Έδειξαν τη ζωή των απλών ανθρώπων, τις θλίψεις και τα προβλήματά του.

Ο Ζούκοφσκι είναι δάσκαλος του τοπίου και το Forest Lake είναι ένα από τα πολύ παραδοσιακά του έργα. Ο πίνακας απεικονίζει μια δασική λίμνη, μια επιφάνεια νερού που οριοθετείται από μακρινές ακτές. Τα δέντρα μεγαλώνουν πάνω τους, υπάρχει ένα ξεχαρβαλωμένο περίπτερο - ένα υπόστεγο βάρκας κάποιου, ίσως; - και πάνω από τη λίμνη υπάρχει ένας τεράστιος μπλε ουρανός που μοιάζει με τη θάλασσα στο άπειρο.

Ο Σαλβαδόρ Ντάλι είναι ο πιο διάσημος σουρεαλιστής καλλιτέχνης, τον οποίο όλοι θυμούνται για τα εύτηκτα, απαλά ρολόγια του που ρέουν από κλαδιά. Το όνομά του αναφέρεται όταν αρχίζουν να θυμούνται υπερβολικά εκκεντρικά ή όταν ένα θέμα αναδύεται για το πώς η μοντέρνα τέχνη είναι ακατανόητη για ένα άτομο, και στα χρόνια του ήταν ένα πραγματικό πολιτιστικό φαινόμενο, ένα παγκόσμιο αγαπημένο, μια ιδιοφυΐα που σκουπίζει τα πόδια του πάνω από το λατρευτικό κοινό.

Με το έργο του, ο Nicolas Poussin μας δείχνει τα τελευταία λεπτά του Germanicus, του Ρωμαίου διοικητή και του μελλοντικού αυτοκράτορα. Ως γιος του Τιβερίου, είχε μεγάλη επιρροή, καθώς και όλες τις δυνατότητες, να αλλάξει σύντομα τον πατέρα του. Ωστόσο, απροσδόκητα για όλους, η ασθένεια τον βήχει. Στο βασικό πλαίσιο, βλέπουμε έναν βασανισμένο, χλωμό άνδρα που βρίσκεται στα τελευταία λεπτά της ζωής του.

Η Τατιάνα Ναζαρένκο είναι ένας από τους καλλιτέχνες της εποχής των εποχών που εργάστηκε υπό τη Σοβιετική Ένωση και μετέφερε με ασφάλεια το δώρο της, ως πανό, στη σύγχρονη Ρωσία. Οι πίνακές της, κατά κανόνα, είναι οικόπεδο ή απεικονίζουν ανθρώπους. Η προοπτική τους είναι συχνά διαταραγμένη, χαρακτήρες που δεν πρέπει να συγκρούονται εμφανίζονται σε ένα μέρος ταυτόχρονα.

Στο Λούβρο εκτίθεται μια τεράστια εικόνα, εκπληκτική σε μέγεθος, του δώρου του δημιουργού - «Γάμος στην Κάνα της Γαλιλαίας». Ο διάσημος Βενετός καλλιτέχνης Paolo Veronese ζωγράφισε τον καμβά καθ 'όλη τη διάρκεια του έτους. Το 1563 ολοκλήρωσε το μεγαλειώδες έργο που τοποθετήθηκε στην τραπεζαρία του καθολικού μοναστηριού από τους μοναχούς San Giorgio Maggiore που το διέταξαν.

Ο Άβιλοφ απεικόνισε τη μάχη που πραγματοποιήθηκε μεταξύ του Ρώσου ήρωα και του πολεμιστή των Τατάρων. Από αυτόν ξεκίνησε η μάχη στο Kulikovo Field. Ο Avilov ζωγράφιζε αυτόν τον καμβά όταν βρισκόταν η άμυνα του Στάλινγκραντ. Ο καλλιτέχνης είπε ότι η σύνθεση των έργων του είναι απίστευτα απλή. Στο κέντρο, βλέπουμε δύο άλογα να ανατρέφονται.

Ο πίνακας ζωγραφίστηκε το 1918, ο οποίος θεωρείται έτος νεκρών στο έργο ενός διάσημου καλλιτέχνη. Οι επιστολές του συγγραφέα στη μητέρα του θα βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα τι οδήγησε στη δημιουργία μιας τέτοιας εικόνας. Από αυτούς γίνεται γνωστό ότι ο Petrov-Vodkin ήταν κουρασμένος από τη ζωή σε τόσο δύσκολες στιγμές. Του επισκέπτονταν όλο και περισσότερο από σκέψεις σχετικά με τη θέση του ανθρώπου στη γη και συγκεκριμένα τον ρόλο του για την ανθρωπότητα.